معصیت انسان عاصی، برای دیگران هم شوم است و سایر خلایق از آثار زیانبار آن در امان نیستند، چه اینکه دیگران اگر در مقابل معصیت سکوت کنند، مفسده آن تمام جامعه را در بر می گیرد.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم: لا یزالُ النَّاسُ بِخَیرٍ ما امِرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنُهُوا عَنِ الْمُنْکرِ وَتَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ، فَاذا لَمْ یفْعَلُوا نُزِعَتْ عَنْهُمْ الْبَرَکاتِ وَسَلَّطَ بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ وَلَیسَ لَهُمْ ناصِرٌ فِی الْارْضِ وَلا مُعینٌ.[1]
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:

مردم همواره در خوشی به سر می برند مادامی که امر به معروف و نهی از منکر کنند و در نیکی ها به هم یاری رسانند، که اگر اینها را ترک نمایند، برکات از آنها سلب شده و برخی بربعضی دیگر مسلط می شوند، آنگاه فریاد کنند ولی در زمین دادرسی و یاوری نخواهند یافت.

و اگر معصیت کار را سرزنش نمایند، خود به همان معصیت دچار می شوند.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم: مَنْ عَیرَ اخاهُ بِذَنْبٍ لَمْ یمُتْ حَتّی یعْمَلَهُ.[2]

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:

آنکه برادرش را به خاطر معصیتش سرزنش کند، قبل از مرگش به همان گناه دچار می شود و اگر او را به خاطر گناهش، غیبت نمایند، معصیت کار شمرده می شوند.

قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم: انَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْغَیبَةَ کما حَرَّمَ الْمالَ وَالدَّمَ.[3]

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:

خداوند همانطوری که مال و جان را مصون فرموده، (عِرض را نیز مصون داشته) غیبت را تحریم فرموده است.

و اگر به معصیت او راضی باشند در گناه او شریک هستند.

قال علی علیه السلام: الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کالدَّاخِلِ فیهِ مَعَهُمْ.[4]

امام علی علیه السلام می فرماید:

آنکه راضی به عمل گروهی شود، مثل اینکه با آنان در آن عمل شریک است.

و نیز فرموده است:

مَنِ اسْتَحْسَنَ قَبِیحَاً کانَ شَریکاً فیهِ.[5]

آنکه عمل زشتی را نیکو شمارد در همان شریک است.

و به هرحال شومی گناه دامن غیر را گرفته و دیگران را به نحوی آلوده می سازد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: الذَّنْبُ شُومٌ عَلی غَیرِ فاعِلِهِ، انْ عَیرَهُ ابْتُلِی، وَانْ اغْتابَهُ اثِمَ، وَانْ رَضِی بِهِ شارَکهُ.[6]

گناه برغیر عاملش هم شوم است، زیرا اگر او را سرزنش کند خودش مبتلا می شود و اگر او را غیبت کند، مرتکب معصیت شده و اگر به گناه راضی شود در آن شریک گشته است.


پی نوشت ها:
[1] بحارالأنوار، ج 100، ص 94.
[2] الترغیب، ج 3، ص 310.
[3] شرح نهج البلاغه، حدیدى، ج 9، ص 62.
[4] بحارالأنوار، ج 100، ص 96.
[5] همان، ج 78، ص 82.
[6] کنزالعمال، 5536.


منبع: حوزه نت